Esej do cyklu: Stwarzanie siebie

Ten cykl nie opowiada o tożsamości, którą się znajduje w wyniku poszukiwań na zewnątrz siebie.
Opowiada o tożsamości, którą się świadomie i samodzielnie rzeźbi. O aktach wyborów.

„Stwarzanie siebie” to seria obrazów ukazujących człowieka jako materiał i rzeźbiarza zarazem. Nie ma tu przewodnika z zewnątrz. Nie ma poszukiwania „prawdziwego ja” ukrytego gdzieś w świecie w wizerunkach czy słowach innych. Jest jedynie własna praca – cierpliwa, fizyczna, duchowa – wydobywająca formę spod warstw przekonań, traum, milczenia, społecznych i nabytych przekonań.

Każdy obraz to inny akt: kształtowania swoich myśli, kształtowania swoich uczuć, kształtowania swoich działań.

Forma inspirowana jest klasyczną rzeźbą, ale zderzona z cielesnością człowieka we współczesnym kryzysie znaczeń tożsamości.

To obrazy, które nie kończą się na płótnie – bo każdy z nich to tylko zatrzymana klatka z niekończącego się filmu rzeźbienia, czyli świadomego tworzenia siebie.